Jestem terapeutką z 25-letnią praktyką. Działam w bardzo szerokim zakresie medycyny niekonwencjonalnej. W swojej praktyce łączę wiele dziedzin, które wzajemnie się uzupełniają. Dzięki temu z sukcesem pomagałam i nadal pomagam innym odzyskać utracone zdrowie i wiarę w to, że niemożliwe staje się możliwe. Przekonują się o tym ludzie ze wszystkich kontynentów, przyjeżdżający z całego świata do mojego gabinetu w Krakowie.
Tytuł mistrzowski w zawodzie bioenergoterapii, poparty dyplomem posiadam od 1997 roku oraz udokumentowane kształcenia w następujących dziedzinach: terapie manualne, irydodiagnostyka, hipnoza, pedagogiczne.
Stosowane techniki diagnostyczne i metody działania: irydodiagnostyka, masaż odchudzający, masaż modelujący, akupresura, kosmetyki homeopatyczne – mojej receptury.
DZIAŁANIA W GABINECIE
Terapia każdej osoby jest indywidualna. Spotkanie polega na równolegle prowadzonej diagnostyce i terapii. Metody dobieram zależnie od potrzeby. Wiek człowieka nie ma znaczenia. Podczas terapii biorę pod uwagę zestaw przypadłości psycho – duchowo – fizycznych. Na podstawie przyczyn choroby i objawów zalecam indywidualny zestaw leków homeopatycznych. W wielu schorzeniach równocześnie z kuracją wewnętrzną zalecam homeopatyczne preparaty do smarowania, mojej receptury. Efekty terapii są wówczas zdecydowanie szybsze i pełniejsze. Homeopatyczne preparaty wewnętrzne i zewnętrzne są bezpieczne dla dzieci, dorosłych i zwierząt. Nie wywołują skutków ubocznych, nawet u ciężarnych.
SPOSÓB PROWADZENIA TERAPII
Każde spotkanie terapeutyczne jest u mnie „odczytem diagnostycznym” problemów, z którymi przychodzą ludzie oraz ich przyczyn, których nie zawsze są świadomi. Równolegle stosuję działania terapeutyczne wykorzystując kilka metod, na poziomach werbalnych jak i niewerbalnych. Ich dobór jest indywidualny.
Moja diagnostyka homeopatyczna jest nietypowa, wręcz autorska. Najczęściej nie tyle polega na wywiadzie, co na odczycie energetycznym, psychotronicznym. Na ogół to ja prowadzę monolog, by pacjent słyszał to, co i tak wie o sobie.
Wiedzę o nim przedstawiam syntetycznie, bym mogła określić jego typ konstytucjonalny – zestaw kluczowych cech konkretnego człowieka lub ich kompilację. Bowiem najczęściej bywa, że człowiek jest składową różnych typów. A kiedy potrzebuję poszerzyć informację o historii pacjenta, zadaję mu pytania. Często stosuję technikę psychotroniczną i hipnotyczną, bym miała jaśniejszy odczyt z jego niewerbalnego pola eterycznego.
W MEDIACH
Od kilkunastu lat piszę artykuły do miesięczników: PORADNIK UZDRAWIACZA i UZDRAWIACZ. Dotyczą one praktycznych porad z homeopatii i innych dziedzin stosowanych przeze mnie.
Wydałam cztery książki z praktycznymi poradami z homeopatii. W każdej z nich poruszam różne problemy związane ze zdrowiem. W bardzo przystępny sposób uświadamiam, jak można sobie pomóc w różnych przypadłościach, dopasowując leki do siebie. Nie tylko do choroby!
W przedostatniej i ostatniej: HOMEOPATA RADZI i HOMEOPATIA – PRAKTYCZNY PORADNIK O ZDROWIU, oprócz porad zdrowotnych, zamieściłam też łatwe ćwiczenia odmładzające oraz rzeźbiące sylwetkę.
Z uwagi na duże doświadczenie zawodowe i posiadanie wyższego wykształcenia już trzecią kadencję mam zaszczyt być przewodniczącą komisji egzaminacyjnejprzy Małopolskiej Izbie Rzemiosła –od 2003 roku. W składzie komisji są najbardziej doświadczeni terapeuci – praktycy, członkowie Małopolskiego Cechu Bioenergoterapeutów i Radiestetów.
Całe lata kształciłam innych. Obecnie prowadzę wykłady wyłącznie podczas zjazdów terapeutycznych. Od dłuższego czasu zabiegi terapeutyczne prowadzę głównie w moim gabinecie.
BIOENERGOTERAPIA
Ta niewerbalna metoda „dostrajania” naszej energiijest zabiegiem korygującym zaburzenia biopola i bioplazmy organizmu przez odpowiednio skierowane i świadomie sterowane biopole człowieka-bioenergoterapeuty. Zabieg bioenergetyczny poprzedza paramedyczna diagnoza biopola. Przeprowadzony zabieg – korekta ma na celu odtworzenie normalnej – optymalnej struktury informacyjnej organizmu oraz poprawę stanu zdrowia.
Bioenergoterapeuta pracujący zawodowo, legitymuje się państwowym dokumentem po zdaniu egzaminów państwowych. Zatem obowiązuje go etyka w wykonywanym zawodzie i wykonywanie go zgodnie z obowiązującą wiedzą, przepisami prawnymi, prowadzeniem działalności gospodarczej lub zatrudnieniem.
HIPNOZA
Hipnotyzowana osoba lub zwierzę wprowadzana jest w stan psychiczny wywołany sugestią, w którym jego wola podporządkowana jest woli hipnotyzera.
Podczas zabiegu wcale nie musi być wprowadzenie człowieka w głęboki somnambuliczny sen. Wiele osób ma różnego rodzaju obawy, jak to będzie wchodząc do ich nieświadomości. Nawet bezpieczniej czują się „podsłuchując terapeutę”, zachowując półsen. Nie każdego też podczas pierwszego, czy kolejnych seansów można lub trzeba w pełni wyłączyć z poziomu świadomego. Ale to nie ma znaczenia dla przebiegu terapii. Poziom programowania dostraja terapeuta prowadzący zabieg, by był on bezpieczny i komfortowy dla konkretnej osoby.
Hipnoza niejednemu przydaje się, kiedy człowiek sam nie potrafi mieć wpływu na zmianę własnych zachowań, odruchów, lęków lub kiedy zastosowanie innych metod nie jest możliwe, albo nie są one skuteczne.
TERAPIA MANUALNA
Terapia manualna stanowi praktyczną część medycyny manualnej. Obejmuje ona fizjologię i patofizjologię odwracalnych zaburzeń postawy ciała, czynności układu ruchu oraz zapobieganie im. W praktyce stosuję różne techniki badania dysfunkcji aparatu mięśniowego, kręgosłupa oraz stawów kończyn, których zadaniem jest wykrywanie i usuwanie tych zaburzeń. Najczęściej dotyczą one ograniczonej lub nadmiernej ruchomości.
Rzadko kiedy się zdarza, aby choroby kręgosłupa, stawów kończyn i inne przypadłości, na które skarży się chory, były od siebie niezależne. Dlatego właśnie do zdrowia podchodzę wszechstronnie, holistycznie. I tak też dobieram metody – indywidualnie do każdego człowieka.
Stosuję różne techniki masażu, ułatwiające wykonanie i skuteczność zabiegu chiropraktycznego, potocznie przez wielu nazywanego – kręgarskim. Wielu ludzi dziwi fakt, że już po pierwszym zabiegu powracają do dawnej sprawności. Dlatego „przeglądy” aparatu ruchu umożliwiają nam funkcjonowanie w dobrej formie.
PSYCHOTRONIKA
Dla wielu ludzi samo słowo psychotronika jest abstrakcyjne. Niemniej jest to dziedzina interdyscyplinarna, a badania naukowe w tym zakresie prowadzone są głównie na polu fizyki kwantowej. Łączy ona wiedzę z zakresu biofizyki, psychologii, astrologii.
Dotyczy nie tylko wiedzy o siłach działających na odległość, ale też wzajemnym oddziaływaniu organizmów żywych i ich środowiska. Rozumiane jest ono jako najbliższe, jak i ujęte bez określonej odległości (inny kontynent, Układ Słoneczny, kosmos).
Praktycznie rzecz ujmując, to specyficzne pole energii (odmienne od energetycznego pola magnetycznego i elektrycznego) terapeutycznie wykorzystywane bywa nawet w bardzo trudnych sytuacjach. Dotyczy to wpływu na stan zdrowia, samopoczucia, zażegnywania konfliktów i bardzo wiele zjawisk niewerbalnych.
Zabieg psychotroniczny podczas spotkania terapeutycznego uwalnia człowieka od silnego stresu, paraliżującego lęku, umożliwiając naturalną, komfortową komunikację. W wielu przypadkach programowanie psychiczne (w krótkim czasie) wielu ludzi zagubionych we własnej rzeczywistości ustawia ich na właściwy tor. Wracając do siebie zaczynają funkcjonować normalnie.
Reasumując – to wspaniała dziedzina stosowana na przestrzeni wieków, tyle, że mało udowodniona naukowo, co dla niejednego jest mało wiarygodne.
IRYDODIAGNOSTYKA
Mówi się, że oko jest zwierciadłem duszy. W nim odbijają się wszystkie nasze uczucia. Jest ono także zwierciadłem ciała.
Dla irydodiagnosty jest czymś więcej. Bowiem jest to nieinwazyjna metoda diagnostyczna, a tęczówki oczu i ich otoczenie okazują się mapą naszego zdrowia psychofizycznego. Ze znaków pojawiających się na tęczówkach można wyczytać wrodzone lub nabyte skłonności człowieka do określonego typu dolegliwości; stwierdzić, który z wewnętrznych narządów organizmu wymaga leczenia, nawet jeśli objawy choroby jeszcze się nie uzewnętrzniły. Równocześnie istotną informacją diagnostyczną w odniesieniu do występujących znaków w tęczówce jest jej kolor i odcienie występujących znaków. Mapa tęczówek oczu podzielona jest na strefy odpowiedzialne za niedomaganie określonych narządów wewnętrznych i systemów (nerwowy i inne).
W „szkołach” irydodiagnosycznych bywają nieznaczne różnice na mapach tęczówek, ale generalną zasadą jest jednak to, że prawa tęczówka odzwierciedla stan organów po prawej stronie ciała, lewa – leżących po lewej. Niektóre narządy „odbijają się” w obu oczach, np. żołądek – pierścieniem wokół źrenicy, tarczyca – klinem na zewnętrznej stronie tęczówek. Wątroba w prawej, a serce, śledziona w lewej.
Ta bogata wiedza i umiejętność rozpoznawania szczegółów w odniesieniu do ogólnego obrazu obu tęczówek i oczu wymaga sporego doświadczenia, bowiem o pomyłkę nie trudno.